Welkom op mijn weblog!

Leuk dat je een kijkje neemt op mijn weblog!

Nairobi 15 december ben ik vertrokken naar Kenia om daar 4 maanden te werken op een school. Deze school, de Danoko Outreach Acadamy, staat in Nairobi, in de krottenwijk Kariobangi. Op deze school zitten zo'n 400 leerlingen, verdeeld over nursery, pre-primary en de klassen 1 t/m 8. Alle kinderen, inclusief de nursery (de kleuters) krijgen dagelijks huiswerk mee. Bij deze school horen twee weeshuizen. De kinderen die hier wonen, gaan bij ons naar school en worden onderhouden door de pastoor en zijn vrouw. Ze leven van gulle giften. Op school geef ik les in class 6 (groep 8) in wiskunde en Engels. Daarnaast ondersteun ik de leerkrachten door hier en daar in te springen, te helpen met nakijken en creatief werk voor ze te doen. Sinds kort heb ik een fotoprojectje opgericht: ik ga alle klassen af om van ieder kind een individuele foto te maken. Vervolgens maken de kinderen een fotolijstje voor hun foto en mag hij mee naar huis. Dit is een groot succes. Ik woon in huis bij Marjolein (een Nederlandse vriendin), haar Keniaanse man Collins en de kat Simba. Wekelijks houd ik hier mijn belevenissen bij op mijn weblog! Groetjes, (juf) Judith

Laatste bericht!

Nu ik alweer precies 1 week terug ben, is het toch tijd voor het laatste verhaal. Helaas kan ik er geen foto's bij plaatsen van mijn afscheid, dat werkt even niet helemaal (je mag ze binnenkort persoonlijk bij mij komen bekijken )

Nieuwe schoolboeken

We hebben de school voorzien van zo'n 500 nieuwe schoolboeken! Gelukkig had de eigenaar van de boekenwinkel veel begrip voor deze grote actie ("Het is voor de armen!") want we kregen een korting van 10%  De leerkrachten waren laaiend.. laaiend.. laaiend ENTHOUSIAST! Ik werd helemaal de hemel in geprezen (letterlijk: het is een erg christelijke school), waarop ik niet genoeg kon zeggen dat het geld niet van MIJ kwam, maar van m'n achterban. Bij deze geef ik hun oprechte blijdschap, bedankjes, knuffels, geschudde handen en blije gezichten aan jullie door..... BEDANKT!

Dit is een groepsfoto van de (meeste) leerkrachten met Elly (die van mij werkt helaas niet)

Bovenste rij v.l.n.r.: Miriam (nursery), Tobias (klas 8), Rose (pre-unit)

Middelste rij v.l.n.r.: Francisca (klas 2), Nelly (klas 3), Anderson (klas 4), Eric (klas 5), Elly, Lea (secretaresse), Mrs. Omollo (headteacher)

Onderste rij v.l.n.r.: Rose (keuken), Clara (klas 1)

Ander materiaal

De verlanglijstjes van de leerkrachten bestonden niet alleen uit schoolboeken, er was ook grote behoefte aan ander materiaal. Met dank aan de meegebrachte koffers uit Nederland heb ik daar weinig geld aan hoeven uitgeven: het meeste zat erin! Grijze potloden, pennen, (gekleurd) papier, kleurpotloden, gummen, puntenslijpers, spelletjes, balletjes, schriften, stiften (zit er iets tussen wat ze van jou hebben gehad? ), het bevond zich allemaal in goede staat in de reistassen! Overigens heb ik door de koffers ook spulletjes aan de school geleverd die niet op hun lijstjes stonden, zoals knuffels/teddyberen (de beheerder van het weeshuis wist hier wel raad mee!), vouwblaadjes (hadden ze nog nooit van gehoord, maar Judith zou juf Judith niet zijn als ze dat niet even geïntroduceerd zou hebben), houten puzzels (altijd leuk voor de jongere kids), stickers (ik zal ze eens laten zien hoe wij goed werk in schriften belonen!), postpapier (leuk voor mijn persoonlijke brievenschrijfster uit klas 5), enz. enz.

Wat hebben we uiteindelijk voor de school gedaan met het geld?

* Schoolboeken

* Schoolmateriaal

* Sportmateriaal

* Sponsoring weeshuizen (ze hebben schoenen, uniforms en ander materiaal aangeschaft)

* Sponsoring schoolkoor

* Prijsuitreikingen (gaat door na ieder seizoen, ook bij mijn afwezigheid! )

Tips, tips, tips!

Ik weet even niet meer zeker of ik had verteld over een van de leerkrachten die me al eerder had benaderd met de vraag of ik een paar keer bij zijn lessen aanwezig wilde zijn. De bedoeling was dat ik hem zou observeren in zijn lesgeven en hem daar naderhand tips over zou geven. Bizar hoe ze mij, als groentje in het onderwijs, zien als een expert! (maar ook heel gaaf dat een aantal leerkrachten zo open staat voor verandering! )

Dat ik bovenstaand voorval (opnieuw) aankaart, heeft een reden. Tijdens de laatste week kwam een andere leerkracht (ze is een heel grappig figuur: als ze lacht, lijkt ze op Whoopi Goldberg!) naar me toe met dezelfde vraag! Ik vind juist háár een heel goede leerkracht: ze is de enige op school die de kinderen niet slaat en tóch heeft haar klas het afgelopen seizoen de hoogste score gehaald!! Ik hoop dat ze, met de andere leerkracht die mijn tips direct ter harte nam, een voorbeeld mag zijn voor de anderen.....

Afscheid

Het afscheid op school was lief, welgemeend en ontroerend. De leerkrachten namen om de beurt het woord om te vertellen over hun ervaringen met mij tijdens de afgelopen maanden. Als je een beetje een Judith-kenner bent, weet je dat dat niet de momenten zijn waarop ik mij het meest gemakkelijk voel. Helemáál niet toen ze ook nog eens 2 Afrikaanse outfits tevoorschijn haalden die natuurlijk meteen gepast en aangetrokken moesten worden...

Het kwam er kort op neer dat ze veel vrijwilligers hadden gehad, maar dat het bijzonder was dat ik me zo had aangepast. Ze noemden meerdere malen dat ze het zo waardeerden dat ik 'gewoon' bij hun ging zitten tijdens de lunch, hun bord en bestek gebruikte (dat is toch logisch?? ), hun Keniaanse eten at, hun taal sprak en niet als een betweter even kwam vertellen hoe het beter kon. Wel vertelden verschillende leerkrachten dat ze veel van me hadden geleerd, zowel in het les geven ("logische" dingen zoals coöperatief leren, meervoudige intelligentie, complimentjes, manieren van straffen, nakijken, enz.) als als persoon (geduld hebben, uitdelen, positief ingesteld zijn). Ik vind het raar om hier zoiets over mezelf op te schrijven, maar ik ben er stiekem ook wel weer trots op dat ze dat soort dingen, soms ongemerkt, blijkbaar hebben opgepikt!

Polls

Ik kreeg de opmerking dat niemand weet wat de antwoorden zijn op de (belachelijke) polls die ik steeds heb gehouden hier op m'n weblog. Die dingen waren gewoon bedoeld als nutteloze tijdsbesteding..... ÁLLE antwoorden zijn steeds goed! Alle onderdelen in de poll "Wat heb ik het meeste gemist?" zijn dingen die ik heb gemist...

Nog een paar grappige feitjes:

* Tijdens mijn aller-allerlaatste matatu-ritje vanaf school besloot de bestuurder tegen een vrachtwagen te rijden. Het klinkt erngstiger dan het was hoor (iedereen stapte gewoon rustig uit en stapte in bij een andere matatu ), maar het was een typische afsluiting!

* Bij de dokter had ik me opgegeven als "Van Leerdam". Tijdens een doktersbezoek (óók niets erngstigs hoor!) zat ik maar te wachten en te wachten tot mijn naam eindelijk eens omgeroepen zou worden... Toen realiseerde ik me dat ze waarschijnlijk MIJ bedoeld had toen ze 5 minuten geleden constant "Van!" had geroepen en er niemand reageerde......

Als laatste

Lieve mensen, nogmaals héél erg bedankt voor al jullie berichten in de afgelopen maanden en namens de school onuitspreekbare dank voor jullie steun, geld en materialen!

Ik zal het schrijven op m'n weblog nog gaan missen!

Liefs, Juud

PS: mocht je in Delft omver gefietst worden door een heel snel fietsend obstakel in winterjas, dan kan ik dat zijn

Thuis!

Ik ben weer helemaal terug in m'n eigen paleis in Delft!!!!!  Dat wilde ik even laten weten!

Over de laatste paar dagen heb ik nog een hoop te vertellen, maar dat houden jullie nog eventjes tegoed. Dan kan ik er meteen foto's bij zetten (de benodigheden zitten in m'n koffer...) en is mijn afscheidsverhaal in 1x compleet!

Wat ik nu ga doen??? Ik ga genieten van mijn schone doorspoelende toilet, ik ga douchen, ik ga mensen opzoeken, ik ga een plak ontbijtkoek en een eierkoek eten, ik ga kleren aantrekken die ik maanden niet gezien heb, ik ga m'n eigen muziek opzetten, ik ga fietsen (ja, ook als het regent! ), ik ga m'n koelkast open en dicht doen, ik ga m'n gitaar pakken en ik ga m'n (kerst)kaarten openen.....

Het uitpakken van m'n koffer moet ik nog even uitstellen. Die kon de overgang naar Nederland blijkbaar nog niet aan; hij is achtergebleven in Londen!

TOT SNEL ALLEMAAL!!!!!

Alles op het laatste moment :)

Dit is schandalig, het is 2 weken sinds mijn laatste bericht!

Ik realiseer me dat het een belachelijk excuus is, maar ik heb in de vakantieweken ZO weinig (voor jullie interessants) beleefd, dat ik jullie er simpelweg niet mee wilde lastig vallen!

Ook de berichtgeving van vandaag houd ik kort! 

Ik wil alleen even melden dat ik in de vakantie het een en ander heb aangeschaft, wat ik vanmiddag naar school heb gebracht..... Het heeft allemaal "wat voeten in de aarde" gehad (zeg je dat zo, mam? ), maar is uiteindelijk goedgekomen.

In totaal heb ik per taxi 3 grote dozen afgeleverd vol met....... ALLE, maar dan ook echt ALLE schoolboeken die de leerkrachten op hun verlanglijstje hadden gezet! Vanaf morgen hoeven de kinderen niet meer met 10 kinderen samen te doen met 1 boek, dankzij jullie!!!  Ik ben erg benieuwd wat de reacties morgenochtend zullen zijn (al kan ik er wel lichtelijk naar raden).....

Het leuke van dit alles is dat we (ja, jullie horen allemaal bij het organisatieteam hoor!) zelfs nog een leuk bedrag over hebben! Op de verlanglijstjes van de leerkrachten stond ook veel materiaal (bijvoorbeeld: de kleuterjuf wil graag klei, alle leerkrachten willen een klok -geen wonder, na al die jaren zonder klok in de klas!-, in de hogere klassen wordt gevraagd om clipboards voor de examens, ze willen graag 30 cm-liniaals, wereld- en landkaarten, enz.), wat ik morgen uit school mooi nog even kan aanschaffen. (Nee, van "alles op het laatste moment" raak ik niet in de stress... )

Ik hoop jullie nog een laatste keer vanuit Kenia (of had ik nog niet genoemd dat ik a.s. zaterdag 25 april terug kom? Volgens mij niet!!! In dat geval: a.s. zaterdag 25 april hoop ik om 20.50 uur weer terug in het land te zijn! ) op de hoogte te brengen van mijn laatste dagen hier! Lukt het niet vanuit Kenia, dan wel vanuit m'n vertrouwde huiskamertje in Delft!

Op straat

Zoals bekend krijg je hier op straat als blanke ongevraagd veel aandacht. Het zijn, in mijn geval, vooral mannen die hierin actie ondernemen, maar eigenlijk kun je van iedereen op z’n minst wel een starende blik verwachten. Zelfs mijn nieuw ontwikkelde arrogante “laat-me-met-rust-en-raak-me-vooral-niet-aan”-blik (waar ik zelf van stond te kijken toen ik mezelf zag in een etalageruit!) schrikt de meeste schreeuwlelijken niet af. Hoe vervelend het soms ook kan zijn, ik moet toegeven dat sommige mannen heel origineel zijn. Hier een paar voorbeelden:

“Hey mzungu! Welcome to Kenya, Africa!”

(Mijn gedachte: Bedankt dat je er even bij meldt dat Kenia in Afrika ligt. Al de afgelopen maanden is mijn vraagstuk geweest in welk werelddeel Kenia zich bevindt.)

“Hello mzungu! How is Obama?”

(Mijn gedachte: Dat weet ik niet zo min als jij. Zie ik er soms uit als een dikke Amerikaan?)

“Hello my friend! Long time no see!”

(Mijn gedachte: Geen wonder dat we elkaar lang niet gezien hebben. We kennen elkaar helemaal niet.)

“Hi sister! How are you?”

(Mijn gedachte: Jij hebt mijn ‘1-april-bril’ nodig. Hoe kan ik je zus zijn als jij zwart bent en ik blank?)

“Hey mzungu, let’s have lunch together!”

(Mijn gedachte: Jaja en daarna mag ik betalen omdat ineens blijkt dat jij geen geld hebt.)

Gelukkig zijn mij vroeger manieren bijgebracht en houd ik netjes m’n mond

Een straat in Nairobi

Bezoek

Ik hoor jullie denken: heeft ze alweer bezoek gehad?? JA  Arian (stiefmoeder) en haar tweelingzus Lisette zijn afgelopen week op ‘inspectie’ geweest. De twee oude mutsen (hun eigen woorden!) heb ik onder andere meegenomen naar school. Dat maakte wel indruk: de schattige koppies die genieten van iedere seconde dat ze aandacht van je krijgen, maar ook de toestand waarin de school en de twee weeshuizen zich bevinden. Voor mij was het aan de andere kant goed om bezoekers te hebben, ze stelden scherpe vragen en merkten dingen op die voor mij ondertussen heel normaal zijn.

Door hun bezoek realiseerde ik me ook dat ik het toch wel prettig vind om straks weer naar m’n eigen landje en huisje te gaan na het horen van de vertrouwde Nederlandstalige thuisverhalen en het gebruik van hun luxe stromende warmwaterdouche in hun hotel

De tweelingzussen en cappuccino!

Prijsuitreiking

Afgelopen vrijdag was de laatste dag voor de vakantie (ja, heel vervelend, ik moet nu verplicht genieten van twee weken vakantie ) en dus was het tijd voor de prijsuitreiking voor de hardwerkende leerlingen en leerkrachten. We hadden afgesproken dat ik voor de leerkrachten een klein persoonlijk cadeautje zou kopen en dat van de kinderen de winnaars 1, 2 en 3 van de examens in alle klassen een aantal schriften zouden krijgen.

Toen vrijdag bleek dat we naast de schriften ook pennen, potloden, puntenslijpers, gummen en linialen hadden (die laatste 3 materialenkoffers moeten echt leeg; ik kom m’n slaapkamer bijna niet meer in!), konden de leerkrachten hun lol niet op. Dit was de eerste keer dat dit op deze school werd egorganiseerd en dat meteen met zulke cadeaus! Helaas hebben we de reacties van de beloonde kinderen niet gezien; de pakjes bleven netjes dicht tot ze thuis waren. Ongetwijfels zullen zij en hun ouders er blij mee geweest zijn!

M'n slaapkamer met koffers

Droog was dat de headteacher plotseling aan de volle zaal met leerkrachten en leerlingen meedeelde dat “Judy’s mother and aunt” de prijzen zouden uitreiken. Het was heel goed bedoeld (iedereen op school was zo dankbaar!), maar de droom van die twee dat ze in dat onopvallende hoekje konden blijven zitten, viel ter plekke in duigen

Zo, ik ga weer stoppen, ik heb immers VAKANTIE! 

(Nee hoor, ik ga van de week ook op stap om schoolboeken te kopen )

X, Juud

Bril!

Het aftellen is begonnen

Money, money, money!

Juud wordt verwend.

Vorige week klaagde ik erover dat ik vond dat de leerkrachten vrij makkelijk omgingen met de materialen die ze kregen. Hmm.. Het lijkt wel alsof ze stiekem meelezen op m’n weblog; de lieve acties van de leerkrachten van afgelopen week zijn ronduit opvallend! Van de een kreeg ik een heerlijke mango aangeboden (ze sneed ‘m zelfs voor me ), een ander betaalde m’n busrit, er kwam een leerkracht met een zelfgemaakt kettinkje met oorbellen en een van de leerkrachten heeft m’n bananen betaald! Geef het maar eerlijk toe, beste lezers... Wie van jullie heeft contact met m’n collega’s hier??  Gekheid natuurlijk, maar blijkbaar is er ineens een belletje bij ze gaan rinkelen!?

Geld.

Ik heb het lang uitgesteld om echt iets groots met het ingezamelde geld te doen. Ik vond het moeilijk om zo’n groot bedrag uit te geven, ik voel me er volgens mij nogal verantwoordelijk voor dat het echt zo goed mogelijk besteed wordt. Ik heb de afgelopen tijd al wel voetballen, klei, stiften, lijm, rode pennen en springtouwen gekocht, maar daarmee was het geld (gelukkig) nog niet op! Vanochtend heb ik bij iedere leerkracht de vraag neergelegd om op te schrijven wat hij denkt dat hij echt nodig heeft in zijn klas, met als voorbeelden studieboeken, werkboeken, schriften, pennen, spelletjes, enz. Dit heb ik ook gedaan bij de beheerders van de twee weeshuizen. Sommigen kwamen meteen met hele waslijsten aan, terwijl anderen het bij een top 5 hielden. Ik heb ze gezegd dat ik niet beloof dat ik het allemaal aan kan schaffen, maar dat het 100% zeker is dat er  voor iedere klas iets wordt aangeschaft. Ze konden hun lol niet op! Komende week ga ik uitpluizen hoe ver ik met het geld ga komen...

Vanochtend zijn de endterm-exams begonnen in de groepen (inclusief de kleuterklas). Ze zijn vandaag gestart met het schrijven van een opstel in het Engels en een opstel in het Swahili. Zoals ik al eerder schreef, is het behalen van resultaten hier heel erg belangrijk, zowel voor de kinderen individueel als voor de school. Ik heb de headteacher daarom voorgesteld om in iedere klas een cadeau te geven aan de kinderen die als nummer 1, 2 en 3 van de klas hebben gepresteerd. Dat is iets wat in Kenia op veel scholen gebeurt, maar deze school heeft daar geen geld voor. Het plan werd enthousiaster dan enthousiast ontvangen! Over 1 – 2 weken komt de uitslag, dus dan kunnen we de 30 kinderen gaan huldigen...

Sommige kinderen kunnen best een paar nieuwe schoenen gebruiken...

Regen?

Eigenlijk had het al een paar weken onophoudelijk moeten regenen in verband met het regenseizoen, maar het is tot nu toe nog steeds erg warm en er zijn weinig druppels gevallen. Ik vind het zelf niet zo erg (ik ben niet zo’n regenfanaat ), maar ik heb begrepen dat het nu wel problemen begint op te leveren in delen van het land. Er zijn veel afgelegen dorpen waar men normaal gesproken (bruin) water uit een meer haalt of gebruik maakt van regenwater. Nu staan de meren en rivieren droog en moet menzo’n 6 kilometer lopen (of als je geluk hebt fietsen) om je jerrycans in de winkel met water te vullen. Een dure en omslachtige grap! Dan ben ik stiekempjes toch blij dat wij iedere dag maar 4 verdiepingen hoeven te lopen om onze jerrycans te vullen...

Soms staan er aardig wat jerrycans te wachten als er in onze flat geen water is.

Grap van de week.

Pre-unit (5-jarigen):

Juf: “Wat wil je later worden?”

Kind 1: “Politieagent!”

Kind 2: “Juf!”

Kind 3: “Dokter!”

Kind 4: “Mzungu!” (een blanke)

De kleuters genieten van hun nieuwe kleurpotloden en kleurplaten (en hun juf ook achter de schermen ) .

Helaas pap, dit pand is niet te koop!

Sinterklaas?

Het is interessant om te ontdekken hoe sommige mensen op je kunnen reageren als ze door hebben dat je veel weg geeft.

Het is fijn om uit te kunnen delen van de Nederlandse rijkdommen aan de leerkrachten en leerlingen, maar stiekem kan ik me ook storen aan de hebberigheid die het veroorzaakt. Het is overduidelijk dat ze me op school waarderen hoor, maar leerkrachten kunnen vaak nog erger zijn dan de leerlingen (die kan ik het niet eens echt kwalijk nemen).

Een voorbeeld: ik was in klas 2 bezig met knutselen, toen de leerkracht me vriendelijk vroeg of ze een van de pritstiften mocht houden. Natuurlijk, geen enkel probleem. De week erna kwam Francisca, deze leerkracht, naar me toe: “ Judy, mag ik je pritstift even lenen?” “Hm? Ik heb ze vandaag niet bij me, sorry. Ik heb je er vorige week toch eentje gegeven?” “Ja, die gebruik ik thuis.” Even later vroeg ik haar of het gelukt was en ze reageerde: “Ik heb de pritstift geleend van teacher Clara!”

Teacher Clara? Had ik die er dan ook eentje gegeven? Daar kon ik me niets van herinneren… Ik kon m’n nieuwsgierigheid niet bedwingen en besloot om het boeltje thuis eens na te gaan tellen… er miste er inderdaad nog eentje…. Die had ze blijkbaar 'even' achtergehouden...

Een andere dag gaf ik stickers aan een leerkracht. Ik was al eerder bij haar in de klas geweest en had de stickers toen gebruikt in de schriften van de kinderen, ter beloning. De dag nadat ik haar deze stickers nu had gegeven, vroeg ik haar of het goed was gegaan: “Ja hoor! Ik heb ze thuis op de kast geplakt! Het staat heel vrolijk met al die kleurtjes, grappig he?” Ik vond er niets grappigs aan...

Sommige kinderen kunnen er ook wat van. Had ik vrijdag alle kinderen in klas 7 een nieuwe gum gegeven en alle kinderen van klas 8 een nieuw schrift, komen er maandag een paar klas 8-meiden naar me toe: “ Teacher Judy, waarom krijgen wij geen gummen?”

De kinderen kan ik nog wel vertellen dat ze blij mogen zijn dat ze zomaar iets krijgen en dat het niet netjes is om te vragen om meer, maar is het ook mijn taak om de leerkrachten te heropvoeden? (zo ja, dan kan ik m’n vlucht naar Nederland wel een paar maanden verplaatsen… )

Zoals ik al zei, ik word echt heel erg gewaardeerd op school om wat ik doe en geef, maar dit is de andere kant ervan. Ik begrijp nu waarom Sinterklaas zich maar 1x in het jaar laat zien! Die vent is zo gek nog niet…

Zo, dat was m’n klaagverhaal van deze week. Volgende week heb ik vast & zeker weer iets oppeppends te vertellen

Klas 2 heb ik deze week een telraam cadeau gedaan. Toen ze eenmaal begrepen dat het geen speelgoed was, maar iets om je te helpen rekenen (dat was tijdens deze foto nog NIET het geval... ), werkte het aardig!

De kids in klas 2 (groep 4) spelen 's middags nu af en toe een potje Memory. Het heeft even geduurd voordat ze de regels hadden geleerd en netjes op hun beurt konden wachten, maar nu kunnen ze best gezellig spelen!

Kiswahili

Om jullie Swahili-kennis weer even bij te spijkeren…..          

Kiswahili - Nederlands

Chai - thee

Ndio - ja

Hapana - nee

Hakuna - geen

Kabisa - inderdaad, precies

Asante (sana) - (hartelijk) bedankt

Nani? - wie?

Sitaki - dat wil ik niet

Kuja hapa - kom hier

Lala / lala salama - slapen / weltrusten

Kwa nini? - waarom?

Habari? - hoe gaat het?

Nisaidie - help me

Wapi? - waar?

Ngapi? - hoeveel?

Nishalipa - ik heb al betaald

Haraka - snel

Polepole - langzaam

Poli - sorry

Unapenda? - vind je het leuk?

Wewe - jij

Poa (straattaal) - goed

Mzuri - goed

Sawa - oke

Juud op bezoek bij een gezin waar ze kleine Telvin even mocht vasthouden.

Ik ga op reis en ik neem mee... Een Massai!

De poppen aan het dansen!

Visite

Na het aangename bezoek van m’n zus is nu Elly, oud Schipluidens buurmeisje en vriendin, hier  voor 12 dagen te gast. In Nederland is ze kleuterjuf (met op het moment voorjaarsvakantie, bofkonten! ), dus ook haar heb ik vol enthousiasme meegenomen naar school. Ik heb haar in de kleuterklas gedropt en de rest van die ochtend niet meer gezien

Poppenkast

Gisterochtend hebben Elly en ik de stoute schoenen aangetrokken en hebben we de tas met poppenkastpoppen (bedankt BMS! ) meegenomen. Toen we het voorstel voorzichtig aan Miriam (juf van de nursery) voorlegden, was ze niet te stoppen: wanneer wilden we het doen? Straks meteen na de pauze? Wat hadden we nodig? Waar wilden we het doen? Laten we de kinderen van de pre-primary er ook bij halen! Geregeld dus.

Voor we het wisten stond de poppenkast klaar (op onze knietjes achter een schoolbord) en hadden we ons geïnstalleerd met een horde razend benieuwde kids. Het taalprobleem (deze jonge kinderen kunnen nog niet zo goed Engels en de twee Nederlandse juffen kunnen nog niet zo goed Swahili) was geen probleem. De door de krokodil opgegeten muis en de vogel, de redder in nood, praatten Engels met vertaling van de nursery-juffen.

Ze vonden het GE-WEL-DIG! Zoiets hadden ze nog nooit gezien!!

Achteraf hebben Elly en ik samen hard gelachen; wat was het een belachelijk verhaal dat we hebben opgevoerd! We hebben ons heerlijk uitgeleefd, wij konden het enthousiasme van de kinderen achter de ‘schermen’ goed meekrijgen, wat het voor ons ook superleuk maakte. Morgen staat ons tweede optreden gepland, wat zou de krokodil nu weer gaan beleven…..???

De voorstelling is begonnen...

Naderhand konden de kinderen persoonlijk kennismaken met de poppen 

Water

Bij ons in huis is het normaal dat we geen stromend water hebben; dat hebben we zo’n 1 keer in de 2 weken. Iedere dag lopen we de 4 verdiepingen naar beneden om een aantal jerrycans te vullen. Gisteravond kwam er echter ook beneden geen water meer uit de kraan. Dan merk je ineens dat water toch wel erg handig is….. Drinken, afwassen, koken, wassen, tanden poetsen, de wc doorspoelen, jezelf wassen, schoon maken, je hebt het er allemaal voor nodig!. Gelukkig was het er vanmiddag wel, zo was het maar 1 dag zonder water…

Hollands eten

Sinds mijn Hollandse bezoekers voet aan Keniaans land hebben gezet, geniet ik dagelijks van een plakje ontbijtkoek, boterhammen met hagelmix en Nederlandse spekkies.

Daar is maar één woord voor….. MMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMM!!!!!

We hebben besloten om vanavond eens flink gek te doen en van het Keniaanse eten af te stappen… We gaan straks PIZZA halen!!!!! Ik heb al weken nagedacht welke smaak ik zal nemen, ik neem er eentje met gesmolten kaas, tomaat, champignon, ham, paprika, gehakt, broccoli, ananas, banaan en kip. Zouden ze die hebben?

X, Juud